چه فضای دل تنگیست این هوا

میان دشت یک طاق است و بس

وصدایی بلند که صدا می زند مادر را

وشب یک سیاهیه بی دریق

که از رویا به جهانش پر می کشد

ویک چشم ژر از گریه به انتظار فرداها

می خوانم یک قلب برای دل تنگی هایم

وگلی روبه روی چشمانم

به صنوبری می ماند

وصدای ربنایم جهانم را مملو کرده

این آن نیست هست آنم که هست(آوا)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: